نوای فارس - مهدی زمستان: در دومین سانس از شب شنبه ها در سالن تئاتر مستقل تهران نیما رمضان به همراه noise tracker و ویدیو مپینگ علی پناهی شبی به یاد ماندنی و درخشان را با یک ساعت تاخیر برای مخاطبان رقم زدن. اجرایی درخشان که آن یک ساعت تاخیر را از خاطر مخاطبان پاک کرده و شبی شیرین و به یاد ماندنی را برای آن ها رقم زد.
رپرتوار اجرای time lag بدون نام بود و قطعات بر پایه تصاویر طرح ریزی و اجرا شده بود.
اما نکته قابل توجه اتمسفری بود که این قطعات برای مخاطبان به وجود می اورد و تمامی ان ها را با خود درگیر می کرد. اتفاقی که به ندرت اجرایی پیش آمده؛ موسیقی نیما رمضان باتوجه به رزومه ای پیش روی وی موسیقی تفننی نبود و کاملا در جزئیات به آن فکر شده بود و به نحوی مهارت این موزیسین باسابقه را در این فضا نشان می دهد.
نیما رمضان پیش از این در تولید قطعات کامنت و مهارت و ذهنیت واقعی خود را نشان داده بود اما تا پیش از این به جرات می توان اعلام کرد که از این هنرمند باسابقه تا به امروز چنین قطعاتی شنیده نشده بود.
برای نگارنده ناخواسته این قطعات زخمی عمیق را که سال ها از یاد برده شده بود را بخاطر آورد زخمی همراه با بغض و اشک، دومین اجرا از اخرین هفته شب شنبه ها در بهمن ماه اجرایی بدیع، نو بوده که تا هفته ها همچون زخمی که حالا حالاها خوب نخواهد شد در خاطره ها خواهد ماند.
اما نکته قابل توجه در اجرای نیما رمضان ویدئو مپینگ هایی بود که توسط علی پناهی اجرا شد. آثاری که در راستلس موسیقی طراحی و اجرا شده و حقیقتا واژه پرفورمنس را بر دوش خود یدک می کشد.
گفتنی است که شب شنبه ها به همت رضا دادویی و مهدی خان محمدی با انگیزه حمایت از تجربه های نو در شنبه ها در سالن تئاتر مستقل تهران به روی صحنه می رود.
عکس های شیرین رسام از این کنسرت را در ادامه ببینید:
برای دیدن سایز اصلی روی عکس ها کلیک کنید