نوای فارس – سجاد مالمیر: هنر ساختن و نواختن کمانچه به تأیید ارزیابی فنی یونسکو رسیده و به گفته معاون میراث فرهنگی کشور پرونده آن در دوازدهمین اجلاس میراث ناملموس یونسکو به تصویب می‌رسد.
دوزادهمین اجلاس میراث ناملموس یونسکو آذرماه امسال برگزار می‌شود و در این اجلاس ۳۵ پرونده که در فهرست معرفی قرار گرفته، مورد ارزیابی نهایی قرار می‌گیرد. با ارزیابی فنی صورت گرفته اخیر ۲۲ پرونده مورد تایید قرار گرفته و ۱۳ پرونده رد شده است.
به گفته محمدحسن طالبیان معاون میراث فرهنگی کشور، کمانچه (هنر ساختن و نواختن کمانچه) توسط ارزیابان یونسکو قبول شده و قرار است که در کمیته میراث فرهنگی یونسکو به ثبت برسد.
کمانچه یکی از سازهای ایرانی و موسیقی خاور زمین است. این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای پایینی ساز، پایه‌ای دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می‌گیرد.
نخستین نشانه‌های تاریخی دربارهٔ کمانچه در کتاب «موسیقی الکبیر» اثر ابونصر فارابی در سده چهارم هجری دیده شده است. او در این کتاب از کمانچه با نام عربی آن، رباب یاد می‌کند. کمانچه در دوران صفویه و قاجاریه جزو سازهای اصلی موسیقی ایران بوده است.
مجتبی میرزاده، داوود گنجه‌ای، اردشیر کامکار، هادی منتظری، علی‌اکبر شکارچی، فرج علیپور و کیهان کلهر از شناخته‌شده‌ترین کمانچه‌نوازان معاصر در موسیقی ایرانی بوده‌اند.