نوای فارس- علیرضا کاظم زاده :محسن یگانه از آن دست خوانندگانی است که تکلیفش با خودش مشخص است. نقش بازی نمی کند و ادا در نمی آورد. خودش را می سازد و خودش را می خواند. از روز اول که با «آخه دل من» و «وقتی رفتی» و «نشکن دلمو» وارد دنیای موسیقی پاپ شد به همین شکل بود.
روزی به پاس قدردانی از هوادارانش «امروز تولد منه» را فارغ از هر گونه نگاه موسیقیایی به آهنگ و تنظیم و میکس و مسترش منتشر می کند و روزی از اصرار هوادارانش برای قطعه «تقاص» ناراحت می شود و چند روزی با آنها قهر می کند! همین است که می گویم اهل تعارف نیست و خود ِ خودش است. موسیقی اش هم به همین شکل است. امضا دارد و حرف دلش است. قلمبه حرف زدن را بلد نیست و اعتقادش به حرف دل خودش است. از روز اول دوست داشته که مولف باشد. در سینما هم از این دست آدمها کم نداریم. اصغر فرهادی را ببینید؛ کاری را می سازد که خودش نوشته باشد و دنیایش را خودش پرداخته باشد.
بیست روزی می شود که تازه ترین دستپخت محسن یگانه وارد بازار موسیقی کشور شده است. اثری که از همان ساعتها و دقایق اولیه انتشار مورد هجوم منتقدان قرار گرفت. عده ای می گفتند محسن یگانه ی رگ خواب و حباب کجاست و عده ای می گفتند محسن یگانه به ورطه ی تکرار افتاده است و دارد خودش را تکرار می کند! پارادوکس جالبی داشت نقدهایشان... و البته این نکته را باور دارم که بعد از انتشار آلبوم بعدی محسن یگانه همان روز اول پرشمارند کاربرانی که در دنیای مجازی جار می زنند که «نگاه من» کجا و این آلبوم کجا!
چه زمانی می خواهیم یاد بگیریم که به هنرمندان مملکتمان بها بدهیم و احترامشان را نگه داریم؟؟؟ به خواننده ای که موسیقی و صدایش با سلیقه ما هماهنگ است گوش دهیم و خواننده ای را هم که موسیقی و صدایش باب میلمان نیست از پلی لیستمان حذف کنیم؛ به همین راحتی... مگر همین محسن یگانه سال گذشته به نوعی سفیر موسیقی پاپ داخلی در آمریکا نشد و کنسرتهایش در ایالت های مختلف این کشور لبریز از جمعیت نشد؟ مگر همین محسن یگانه نبود که کنسرتش در نوکیا تیاتر سولد اوت شد و نامش در تالار مشاهیر این سالن نصب شد؟ نمی دانم این اخلاق مضر و مهلک برای اهالی موسیقی از کجا سرچشمه می گیرد و این سیل توهین ها و بی احترامی ها به چه دلیل صورت می گیرد. اما گاهی هم به مخاطبین عام موسیقی پاپ حق می دهم! وقتی یکی از محبوب ترین و بزرگترین خوانندگان این مملکت با یک جمله تمام تلاش همکارانش را زیر سوال می برد و کنسرتهایشان را به جنگ شادی نسبت می دهد شاید توقع نابجایی از مخاطبین موسیقی باشد که احترام اهالی این هنر را نگه دارند...
از بحث اصلی دور نشویم. آلبوم محسن یگانه به نظر من آلبوم موفقی است و نمره قبولی می گیرد. البته این آلبوم هم خالی از ایراد نیست و ایراداتی به آن وارد است.
کاور آلبوم
بهنام دریانی عکاس خوبی است ولی به هیچ وجه برای طراحی کاور آلبوم انتخاب مناسبی نیست. سابقه خوبی هم در این زمینه ندارد. طراحی کاورهای آلبوم حباب چیزی فراتر از فاجعه بود. سابقه ی بهنام دریانی در این زمینه ایجاب می کرد این بار محسن یگانه انتخاب دیگری برای این بخش داشته باشد اما دوستی سابقه دار محسن یگانه و بهنام دریانی باعث همکاری مجدد این دو شد. این بار اما نتیجه ی کار نسبت به فاجعه ی حباب قابل قبول به نظر می رسد. کاور اصلی آلبوم طرح جالبی دارد و به نوعی اسم آلبوم را در ذهن تداعی می کند. به طرح اصلی جلد نمره قبولی می دهم اما لت های درونی آلبوم جای کار بیشتری داشت. قسمتهای داخلی کاور آلبوم نامتوازن به چشم می آیند؛ قسمتهایی از کاور داخلی آلبوم شدیدا شلوغ است وقسمتهایی خالی از هر گونه طرح و ایده ای. اما ترک لیست آلبوم و اسامی نوازندگان آلبوم کامل و جامع است و به خوبی طراحی شده است.
در مجموع به محسن یگانه پیشنهاد می کنم برای آلبوم بعدی عکسهای بهنام دریانی را به یک گرافیست کاربلد بسپارد؛ مطمئنا نتیجه ی بهتری از این کار نصیبش خواهد شد.
ملودی های آلبوم
محسن یگانه در این آلبوم سعی کرده از فضای موسیقی یونان فاصله بگیرد و فضای آلبوم ایرانیزه شده تر به نظر می رسد. برای اولین بار در آلبوم های محسن یگانه قطعه ای به صورت کاور وجود ندارد و تمامی قطعات از ساخته های شخص محسن یگانه هستند. ایرانیزه شدن فضای ملودی های آلبوم و ملودی هایی دلنشینی همچون «چقد دیر» ، «خاطره بازی» ، «توو فکر میرم» ، «دلکم» و «دلسرد» نتیجه همین تغییر رویه ی هر چند نامحسوس محسن یگانه هستند. صد البته تمامی قطعات آلبوم امضای محسن یگانه را پای خود دارند و به این گونه نیست که این پخته شدن در ساختن ملودی باعث تغییر سبک شده باشد. محسن یگانه نشان داده اهل ریسک نیست و سبک و سیاق کارهایش همان سبک و سیاق کارهایی است که در سال 84 به صورت زیرزمینی پخش می شد؛ به شخصه اعتقاد دارم هیچ خواننده بزرگی در طول تاریخ دیده نمی شود که یک آلبوم پاپ منتشر کند، آلبوم بعدی اش راک باشد، در آلبوم بعدی سری به موسیقی جاز و کانتری بزند! تمام خوانندگانی که اسمشان در تاریخ موسیقی جاودانه شده موسیقی هایشان امضا داشته است.
منبع : اختصاصی نوای فارس