نوای فارس- صابرجعفری: همواره در طول دوران های مختلف موسیقی ایران علیرغم اینکه اسم ایرانیان به این مهم بد رفته که کار گروهی در ایران در هر زمینه ای اعم از هنری ،ورزشی و اقتصادی به سختی انجام می شود اما در سال های اخیر گروه های مختلف موسیقایی در ایران به موفقیت های جهانی بسیار مطلوبی رسیده اند که در طول تاریخ موسیقی ایران با تمام امکانات و اهمیتی که به موسیقی در سال‌های دور و نزدیک داده شده است اما این موفقیت ها در سال های اخیر که بسیار به جامعه کوچک موسیقی سخت گذشته است بی سابقه بوده و باعث دیدگاهی جدید و مثبت در جامعه جهانی موسیقی به ایران شده است .
از آن جمله به مدال های فراوان خوشرنگ در فستیوال های جهانی کُر از سال87 تا کنون توسط گروه های کر مختلفی چون کر پاسارگاد شیراز ( حامد فقیهی) کر مهر وطن کرمان ( مسعود نکویی ) کر آوای ماهان ( نیما فاتحی ) کر شهرتهران ( مهدی قاسمی ) و از همه مهمتر آنسامبل آوازی تهران ( میلادعمرانلو ) که تنها گروه موسیقی ایرانی می باشد که در طول تاریخ موسیقی ایران به رتبه زیر 500 گروه های کر جهان نایل آمده است .
همچنین گروه های موسیقی کلاسیک ایرانی در فستیوال ها و کنسرت های بااستاندارد های بین المللی مانند محمد معتمدی خوش درخشیده اند.
یکی از ویژگی های فرهنگی هر کشور وضعیت کر و ارکستر سمفونیک و گروه های فعال موسیقی هر کشور است.
لذا با وجود تمامی محدودیت های موجود برای موزیسین های ایرانی و عدم حمایت نهاد های زیربط، نگارنده مهمترین موفقیت معدود گروه های ایرانی رامورد بررسی قرار داده تا نتیجه و طرح سوالی را مطرح نماید .
مهمترین عامل موفقیت هر گروه موسیقی در ابتدایی ترین حالت مکان تمرین است که نبود آن باعث از بین رفتن نظم گروهی ، بی انگیزه شدن و بازدهی ضعیف کیفی خواهد شد که در نتیجه به منحل شدن گروه خواهد انجامید و مهمترین عامل تمامی گروه های نامبرده مکان تمرین به صورت منظم بوده است که متاسفانه تنها از مکان های شخصی مثل منزل سرپرست یا اعضای گروه یا آموزشگاه موسیقی شخصی سرپرست گروه بوده است.
باقی گروه ها که این امکان را ندارند از روش های زیر می بایست مکان تمرین خود را تامین نمایند:
پلاتو های تمرین که اغلب برای تمرین نمایش تعریف شده و هیچ امکان صوتی وصدابرداری، سازهای غیر قابل حمل مانند پیانو و درام و کنترباس و تیمپانی و پرکاشن و صندلی به تعداد اعضا ندارند و اگر هم استودیویی این امکانات را داشته باشد بسیار با قیمت گران اجاره داده می شوند که در توان گروه های موسیقی نیست در مقابل هزینه های سنگین کنسرت از جمله اجاره سالن کنسرت ، کپی و پرینت نتها ، لباس ، صدابرداری و فیلمبرداری و ... مقرون به صرفه نمی باشد .
اماکنی نیز که به صورت رایگان مکان تمرین در اختیار گروه های موسیقی قرارمی دهند مانند فرهنگسراها ، خانه های فرهنگ و یا طبقه سوم و ششم و هفتم تالار وحدت در تهران تنها در ساعت اداری و روزهای غیر تعطیل این لطف رادارند که تنها گروه هایی می توانند از این امکان استفاده کنند که شغلی نداشته باشند یا حرفه آنها موسیقی باشد یا بازنشسته باشند در نتیجه عملابا توجه به شرایط اقتصادی بحران زده جامعه چگونه می توان گروه های موسیقی از این سه دسته بهره ببرند در حالی که دستمزد یک نوازنده درجه سه نیزپاسخگوی هزینه های گزاف یک کنسرت را نمی دهد حال تصور نمایید یک رهبرارکستر یا کر بخواهد با نوازندگان یا خوانندگان درجه یک همکاری کند که درنتیجه تمامی ایده های آهنگساز ، تنظیم کننده و رهبر گروه در نطفه خفه می شود و اگر به سر انجام برسد با کیفیت دلخواه به نتیجه نمی رسد .
و ما اهالی موسیقی همواره این رویا را در سر داریم که ای کاش مانند اداره تاتر که از 50- 60 سال پیش که این اداره آغاز به کار کرده در هر شرایط حکومتی ، مذهبی ، مناسبتی ، جشنواره ها و فستیوال های مختلف در طول این سالها با کمترین امکانات هنرمندان حرفه ای و آماتور تاتر در کنار یکدیگرو در حدود 12 پلاتوی کوچک و بزرگ در میدان فردوسی در مرکز شهر تهران گروه‌های مختلف از 8 صبح تا 11 شب هر سه ساعت تمرین کرده و با یکدیگر تعامل دارند و به صورت متمرکز تمامی اهل تاتر جریان تاتر را زنده نگه داشته اند، اداره موسیقی وجود داشت .
آیا به طور واقع خانه موسیقی ، دفتر موسیقی وزارت ارشاد ، انجمن موسیقی ایران ، مرکز موسیقی حوزه هنری ، مرکز موسیقی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران ، معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران ، مرکز موسیقی سازمان صداو سیما علیرغم تمام حمایت از موزیسین های ایرانی در سبک های مختلف امکان ایجاد اداره موسیقی را ندارند؟!
این گونه است که موسیقی به طور واقع به جریان می افتد ، موزیسین ها درسبک ها و مقاطع سنی مختلف با یکدیگر دیدار خواهند کرد و در جریان تمرین یکدیگر قرار می گیرند ، از راهنمایی اساتید به طور مستقیم بهره می برند ،هزینه های مکان تمرین کاهش پیدا می کند ، گروه های موسیقی از جشنواره های داخلی و خارجی به طور مستقیم مطلع خواهند شد ، موزیسین های توانا امکان همکاری با گروه های مختلف را پیدا خواهند کرد ، کارگاه های آموزشی –پژوهشی و کنسرت های کارگاهی برای موزیسین ها باعث پیشرفت نوازنده ها وخواننده ها خواهد شد زیرا بنا به هر دلیلی بسیار کم دیده می شود که اهالی موسیقی به کنسرت گروه ها و موزیسین های دیگر بروند .
این عامل که مهمترین دلیل بازدهی کیفی یک گروه موسیقی و در نهایت رشدموسیقی کشور در عرصه جهانی خواهد شد در مقابل صرف بودجه های کلان در حوزه های فرهنگی و هنری نباید هزینه زیادی برای یک نهاد داوطلب برای برپایی اداره موسیقی رویایی ما باشد .
اما سئوال اینجاست که آیا مسئولین مربوطه به واقع دغدغه رشد و ترویج موسیقی کشور را دارند یا تنها سوسوی چراغی کافی است برای اینکه بگوییم ماموسیقی داریم و این رویا و رویاهای دیگر همچنان ادامه دارد...
منبع : اختصاصی نوای فارس