نوای فارس-مجید احمدی نیا: بزرگداشت کلنل علینقی وزیری با حضور برخی از چهره های موسیقی همچون فرهاد فخرالدینی، کیوان ساکت و... در آمفی تئاتر دانشگاه آزاد بابل برگزار شد.
درابتدای این برنامه، کیوان ساکت با توضیح در مورد تاریخچه بنیاد وزیری، گفت: از سال 1380، دبیری این بنیاد توسط بازماندگان خاندان وزیری به من واگذار شد. بنیاد در سال 1356 توسط علینقی خان تاسیس شد، اما پس از مدتی با انقلاب اسلامی و وقایع پس از آن، و همچنین به دلیل سن بالای ایشان، عملاً غیرفعال بود.
وی با بیان مشکلات استاد وزیری در اداره آن گفت: در آن زمان، استاد وزیری با فروش منزل محل سکونتش در دربند و مقداری سرمایه‌ی شخصی، توانستند مبلغ یک میلیون و هفتصد هزار تومان را در بانک، سپرده بگذارند که متأسفانه پس از این همه سال، الان با این مبلغی در بانک هست، حتی نمی‌توانیم یک کتاب از آثار ایشان را چاپ کنیم.
وی در مورد برنامه‌های آینده بنیاد توضیح داد و گفت: قرار است آثار استاد وزیری پس از بازنویسی و نت‌نویسی بصورت نرم‌افزار، منتشر شود. اما یکی از هنرمندان، اصل این نت‌ها را به امانت برده و نمی‌دانیم چرا برنمی‌گرداند؟! امیدواریم هرچه زودتر این اتفاق بیفتد و ما بتوانیم به فعالیت‌هایمان ادامه دهیم.
وی همچنین وعده داد که توسط خانم ملّاح، فرزند حسینعلی ملاح، ساختمانی برای بنیاد در گرگان بنا خواهد شد.
سپس، کلیپی در مورد زندگی و بخشی از فعالیت‌های استاد وزیری پخش شد که در آن، استاد فخرالدینی به ارائه توضیحاتی در مورد کلنل وزیری پرداخت.
بخش بعدی، سخنرانی فرهاد فخرالدینی بود که با تشویق طولانی علاقمندان و حضار همراه بود.
او در ابتدای صحبتهای خود گفت: از زندگی پربار استاد وزیری می‌شد یک فیلم سینمایی و یا حتی سریال تهیه کرد. چرا از این داستان‌های پربار، فیلم تهیه نمی‌شود؟ او با ابراز نگرانی از اینکه در حق زندگی هنرمندان کوتاهی شده است، افزود: وزیری پر سر و صدا زندگی کرد و خیلی بی‌صدا از بین ما رفت.
فخرالدینی، در ادامه با بیان خاطره‌ای از دوران جوانی علینقی خان گفت: علینقی، تار را نزد دایی‌اش حسن‌علی خان فرا گرفت. روزی آقا حسینقلی از پشت تلفن صدای تار کسی را می‌شنود و می‌پرسد این کیست؟! می‌گویند جوانی است بنام وزیری. میرزا حسینقلی از این جوان دعوت می‌کند که در یک مهمانی شرکت کند، در آن مهمانی، آقا حسینقلی چارگاه می‌نوازد و در اواسط کار، ساز را به دست علینقی جوان می‌دهد و او به خوبی ادامه می‌دهد و مورد تشویق بسیار میرزا حسینقلی قرار می‌گیرد.
وی به میرزا حسینقلی پیشنهاد می‌دهد که ردیف‌اش را به نوت بنویسد، چرا که همان زمان هم علینقی به زبان نوت آشنا بود، اما آقا حسینقلی موافقت نمی‌کند و می‌گوید بهتر است ردیف برادرم، میرزا عبدالله را به نوت بنویسی. البته موسیو لومر فرانسوی، پیش از او، ردیف را برای پیانو به نوت درآورده بود.
وی ادامه داد: وزیری، موسیقی را به میان مردم آورد، البته درویش‌خان هم پیش از او، تلاش‌هایی انجام داد. علینقی خان، با تشکیل ارکستر و برگزاری کنسرت‌های هفتگی، توانست نقش مهمی در آوردن موسیقی به میان مردم ایفا کند. اوایل کار، وزیری به همراه سلیمان خان سپانلو و آقای صدیقی، سه نفری روی صحنه می‌رفتند و خود وزیری، آوازها را می‌خواند.
فخرالدینی با ابراز نارضایتی شدید از برخی رفتارها علیه فعالیت‌های کلنل وزیری گفت: روا نیست کسی که اینقدر فعالیت کرد، در موردش چنین حرف‌های زده شود. در هنر، هر کسی مختار است راه خودش را برود و من حیرت می‌کنم از برخی بزرگان خودمان که گاهی می‌شنوم می‌گویند: راه وزیری چه راه بدی بود! و متأسفم که اینها پیروانی هم پیدا می‌کنند. دل آدم به درد می‌آید.
او سپس خاطره‌ای از وزیری را از زبان روانشاد روح‌الله خالقی، خالق سرود ای ایران، نقل کرد و گفت: وقتی وزیری از اروپا برگشت، یک پالتو به تنش بود که سالیان سال آنرا می‌دیدیم. آنقدر به کارش علاقمند بود که فرصتی برای خریدن پالتو برای خودش نداشت.
وی همچنین از تلاش وزیری برای آوردن موسیقی به مدارس گفت و افزود: علینقی خان از محبوبیت زیادی برخوردار بود. باری رضا شاه به دیدارش در هنرستان می‌رود و به خواسته‌هایش گوش می‌کند و باری مخبرالسلطنه هدایت، با پیشنهادش مبنی بر اجازه تدریس موسیقی در مدارس موافقت می‌کند. مخبرالسلطنه، خودش رئیس‌الوزرا و موسیقیدان بود و کتاب مجمع‌الادوار را تألیف کرد.
وی گفت: تألیف نخستین نسخه نو ت‌نویسی‌‌شده ردیف، توسط مرحوم وزیری انجام گرفت و من نسخه خطی‌اش را در هنرستان موسیقی ملی دیدم و امیدوارم هنوز سالم مانده باشد.
بخش بعدی سخنرانی مهشید ملّاح، از بستگان استاد وزیری بود که به شرح برنامه‌های آینده بنیاد وزیری پرداخت. وی با اعلام این خبر که بنیاد فرهنگی و هنری وزیری تا ماه آینده افتتاح خواهد شد، افزود: به عنوان همخون، این وظیفه را در خود می‌بینم که ادامه‌دهنده راه ایشان باشم، چون ایشان به آرمان‌هایش نرسید.
این بزرگداشت با اجرای تصنیف «ای وطن» اثر علینقی وزیری و «ای ایران» اثر روح‌الله خالقی، ادامه داشت. اعضای این گروه، کیوان ساکت (تار)، رحیم حیدرپور (آواز) مجید محمدی (تار باس)، آزاد آسودگان (تمبک) بودند.
این برنامه با اهدای هدایایی به کیوان ساکت و استاد فخرالدینی به پایان رسید.
منبع : اختصاصی نوای فارس