نوای فارس – پریا حیرتی: امروزه نشر و پخش آثار موسیقی از تولید آن مهم تر شده است. به همین خاطر سراغ یکی از تهیه کنندگان خوبی موسیقی رفتیم. موسسه نشر و پخش موسیقی «جوان» تا به حال کارنامه درخشانی در موسیقی داشته است. انتشار آلبوم هایی در سبک های سنتی، تلفیقی، کلاسیک ایرانی، اینسترومنتال و موسیقی فیلم باعث شده است که نام این موسسه بر سر زبان ها بیوفتد. با «نیما جوان» مدیر این موسسه گفت و گویی داشتیم.
- چند سال است که در موسیقی فعالیت می کنید؟
از سال 83 من وارد موسیقی شدم. در جوانی کمانچه و سنتور می نواختم اما هیچ گاه موزیسین حرفه ای نبودم. سال 83 من در مجله گردشگری با نام «ایرانا» فعالیت می کردم. آشنایی من با «حمید اسفندیاری» مدیر وقت موسسه «آوای باربد» باعث شد که پخش هم به نشر «آوای باربد» اضافه شود. ایده ای بود که با مشورت و فکر به اجرا رسید. شروع کار من در موسیقی از پخش «آوای باربد» بود. من به عنوان مدیر فروش مشغول به کار شدم. بعد از آن هم در فروشگاه «بتهوون» به عنوان مدیر فروش مشغول به کار شدم. در 30 سالگی تصمیم گرفتم مستقل شوم و 7 سال است که پخش «جوان» را تاسیس کردم. البته مرداد امسال به نشر و پخش «جوان» تبدیل شدیم.
- موسسه شما همیشه سراغ آلبوم هایی رفته که به نوعی خاص هستند و در موسیقی مخاطبان خاص دارند، دلیل این اتفاق چه چیزی است؟
روزی آغاز به کارمان یه سلیقه ای داشتیم و سعی کردیم ابتدا با سلیقه شخصی مان جلو برویم. اما بعد متوجه شدیم نباید سلیقه در کار وارد شود. اما معیار های خاص داشتیم. در هر ژانری اثر باید استاندارد باشید. اتاق فکر 5 نفره ای داریم که همه آثار چه از لحاظ موسیقیایی و چه از لحاظ مخاطب شناسی بررسی می شود. اگر اثری به دلمان بشیند، به طور حتم منتشر می کنیم. بار ها پیش آمده است که هنرمند بی نام بوده است اما چون اثر تولیدش استاندارد بوده، ما منتشر کردیم. موسیقی استاندارد از هر سبکی را منتشر می کنیم. من ذائقه ام سمت موسیقی راک و فیوژن است. این روز ها هم شاهد هستیم که سلیقه مردم به سمت این سبک ها می رود و کم کم جایگزین موسیقی پاپ شده است. این دلیل هم بی تاثیر در انتخاب های ما نبوده است.
- به نظر شما موسیقی تلفیقی مخاطب خودش را پیدا کرده است؟
تا حدودی بله. هر سال هم مخاطبانش بیشتر می شود. اما هم چنان جای کار دارد. باید کاری کنیم که تیراژ پاپ و تلفیقی برابر شود. «آقای بنفش»، «اشارات نظر»، «این خرقه بینداز»، «باران تویی»، «جاده می رقصد» آلبوم هایی بودند که فروش خوبی داشتند.
- آلبوم اینسترومنتال هم شما منتشر می کنید، این آلبوم ها توانسته اند مخاطب پیدا کنند؟
مخاطبان آلبوم های بی کلام در سراسر دنیا کمتر از مخاطبان با کلام است. در ایران هنوز نتوانسته است جایگاه خوب را پیدا کند. صدا و سیما کمک بسیاری به این آلبوم ها می تواند بکند. دهه 60 که هنوز ساز از تلویزیون نشان داده می شد، موزیسین های خوبی رشد پیدا کردند. اگر باز هم این اتفاق رخ بدهد، به طور قطع آلبوم های بی کلام با محوریت ساز ها مخاطبان خود را پیدا می کند.
- از نظر شما نبود رسانه تصویری باعث شده است، موسیقی مخاطب لازم را پیدا نکند؟
بله. اگر صدا و سیما یک شبکه تصویری یا صوتی موسیقی داشته باشد، مخاطب با تمام آلبوم ها و سبک ها آشنایی بیشتری خواهد داشت. استاد علیزاده سال ها پیش یک جمله زیبا گفتند: «من شرط می بندم اگر یک روز صبح صدا و سیما یک موسیقی درست پخش بکند، تاثیر آن را در جامعه خواهیم دید».
- پخش «جوان» به پخش شهر کتابی معروف شده است، دلیل این لقب چه چیزی است؟
من معتقدم مخاطب همه جا حضور دارد. حتی در سوپر مارکت ها هم می شود موسیقی را فروخت. اما دلیل این که ما به شهر کتاب ها محدود شدیم، چون این نوع آلبوم ها نیاز دارد که توسط فروشنده معرفی شود و یا توضیحاتی داده شود. فروشنده سوپر مارکت نمی تواند این کار کند. مراکز حرفه ای جز شهر کتاب ها وجود ندارد. اما مدتی است بخش خصوصی هم وارد عمل شده است و فروشگاه های موسیقی تاسیس شده اند. فروشگاه های بتهوون، نشر چشمه و ... به موسیقی اهمیت ویژه می دهند. در سوپر مارکت فقط آلبوم پاپیولار فروش می رود. ما آلبوم های غیر پاپیولار منتشر می کنیم پس باید به شهر کتاب محدود شویم. امیدواریم یک روز در سوپر مارکت ها هم مانند اروپا استند های موسیقی داشته باشیم.
- موسسه «جوان» سعی کرده فروشگاه های موسیقی هم تاسیس کند؟
در آینده به طور قطع این کار را خواهیم کرد. اما به برنامه ریزی و بودجه مالی نیاز دارد. به دلیل این که یک فروشگاه تامین کننده نیست و باید فروشگاه های زنجیره ای احداث کنیم. فروشگاه به موسسه ما کمک بسیاری خواهد کرد.
- به بحث مالی اشاره کردید، مخاطبان همیشه از قیمت بالای اینو نوع آلبوم ها گله دارند. قیمت این نوع آلبوم ها بر چه اساسی است؟
حق با شماست. این دغدغه بسیاری از مخاطبان آلبوم های تلفیقی و سنتی است. تفاوت قابل توجهی در چاپ ندارد. دستمزد ها، حق مولف، حق کپی رایت این گونه آلبوم ها از آلبوم پاپ بیشتر است. از طرفی هم چون آمار فروش پایین تر است، برای این که هزینه آلبوم برگشت داشته باشد مجبور هستیم با این قیمت منتشر کنیم.
- پر فروش ترین آلبومی که از موسسه «جوان» منتشر شده ، کدام آلبوم است؟
از هر سبک پرفروش ترین آلبوم را نام می برم. در سبک تلفیقی «باران تویی» از گروه «چارتار» و «آقای بنفش» از گروه «پالت»، در سبک کلاسیک ایرانی آلبوم «عبور» از «محمد معتمدی» و «علی قمصری»، در ژانر راک هم آلبوم «این خرقه بینداز» گروه «اوهام» پر فروش ترین آلبوم ها بودند.
- مخاطبان شما عادت کردند که این نوع موسیقی را از شهر کتاب ها خریداری کنند. اما شما موقع برگزاری رونمایی برای این آلبوم ها باز هم به شهر کتاب ها مراجعه می کنید. دلیل این اتفاق چیست؟
رونمایی جز برنامه ریزی های موسسه ما است. این پیشنهاد از طرف ما به صاحب اثر داده می شود. این موضوع هم یک نوع تبلیغ است و هم اصحاب رسانه دور هم جمع می شوند تا این آلبوم معرفی شود. از طرفی آن شهر کتاب نسبت به آن آلبوم مسئولیت پیدا می کند. پوشش خبری در فروش آلبوم تاثیر دارد. در ضمن برگزاری رونمایی در سالن های بزرگ بودجه مالی می خواهد.
- می خواهم به سلیقه شخصی شما برگردم. نیما جوان بین تمام آلبوم هایی که منتشر کرده است، کدام آلبوم را در خلوت خودش گوش می کند؟
من خاطب تمام این آلبوم ها هستم. 2 ماه پیش آلبومی با نام «آن دگر» که موسیقی تربت جام و خوانش های آن جغرافیا است را منتشر کردیم. من چون به موسیقی مقامی علاقه دارم، این آلبوم را انتخاب می کنم.
- از نظر شما موسیقی ایران در جهان جایگاهی دارد؟
جایگاه دارد و می تواند پیدا کند. شاید 8-9 سال است که ناشران ما با جشنواره های خارجی ارتباط برقرار کردند. در جشنواره هایی مانند «ومکس»، «میدم» و .... حضور دارند. اما هنوز نمی دانیم چطور با بازار جهانی ارتباط برقرار کنیم. از نظر من «کیهان کلهر» تک و تنها در حال معرفی موسیقی ایران به جهان است. این هنرمند با بزرگترین شرکت موسیقی جهان به نام «ای سی ام» قرارداد دارد. 3-4 اثر جهانی منتخب کرده است، در سراسر جهان کنسرت داشته است. ناشران باید تخصصی تر بشوند و هنرمندان را به جهان معرفی کنند. متاسفانه حمایت دولت آن قدر چشم گیر نیست. دولت باید بخش خصوصی موسیقی را حمایت کند.
- پروسه های مجوز گیری آلبوم های تلفیقی چه تفاوتی با آلبوم های پاپ دارد؟
از مرداد امسال موسسه «جوان» بخش نشر را تاسیس کرده و مجوز آلبوم هم توسط موسسه اخذ می شود. قطعات بی کلام سریع تر مجوز می گیرد. حساسیت اصلی روی کلام است. موسیقی کلاسیک از پاپ راحت تر است اما تلفیقی کمی زمان بر است.
- تا به حال اتفاق افتاده است که به صاحب اثر در زمینه ملودی یا تنظیم پیشنهادی بدهید؟
پروژه هایی که برای نشر یا پخش به ما معرفی می شوند، پروژه های تکمیل شده است. پس نمی توانیم در موسیقی دخالتی داشته باشیم. اما در آلبوم «آن دگر» تغییر چینش قطعات را پیشنهاد دادیم. ناشر باید به مسائل موسیقی آگاه باشد. شرکت های بین المللی در جهان خودشان اعضای تولید کننده آلبوم را انتخاب می کنند. ممکن است هر کدام از اعضا برای یک کشور باشند اما آن شرکت مطمین است که کنار هم بودن این افراد باعث رخ دادن یک اتفاق خوب است.
- شما پخش بین المللی هم داشتید؟
فقط از طریق «آیتیونز». اگر دولت مالیات ها را کاهش دهد شاید بتوان در فروشگاه های موسیقی جهان، آلبوم ایرانی را عرضه کرد.
- ممکن است موسسه «جوان» به سمت برگزاری کنسرت هم برود؟
بله. به طور حتم این اتفاق در آینده نزدیک رخ خواهد داد. البته قبل تر هم این تجربه را داشتیم. 2 یا 3 سال پیش اولین کنسرت «فرشاد فزونی» را برگزار کردیم. اما احساس کردیم به حرفه ای شدن بیشتر احتیاج داریم. اما اسفند ماه خبر های خوبی در این زمینه داریم.
- برنامه آینده موسسه شما؟
در حال برنامه ریزی برای کتاب های صوتی هستیم. با یک سری از ناشران کتاب و گویندگان هم صحبت هایی کردیم.
- حرف آخر
امیدوارم روزی در ایران قانون کپی رایت رعایت شود و مخاطبان آگاه شودند.
منبع : اختصاصی نوای فارس