نوای فارس: کوارتت زهی لایپزیگ از آلمان در هفتمین شب جشنواره موسیقی فجر با اجرای آثاری از موتزارت، بتهوون و برامز در تالار وحدت با حضور نوازندگانی چون یوهانس کنرادماک، تیلمن بونینگ، ایوو بایر و ماتیاس موسدورف بودند که به ترتیب با ویولن، ویولن، ویولا و ویولنسل به روی صحنه آمدند.
به گزارش روابط عمومی سی‌ویکمین جشنواره موسیقی در بخش اول اجرا، این گروه آثاری را که موتزارت برای کوارتت زهی نوشته بود، نواخت. این بخش با ویولنسل آغاز شد و در ادامه ویولن‌ها و ویولا جملات را تکرار می‌کردند و به آن شاخ و برگ می‌دادند. همراهی تمامی سازها در این اثر مثال‌زدنی بود. روی هم افتادن نت‌ها در بخش‌هایی از کار به خوبی ارائه می‌شد و در ادامه تک آرشه‌ها آرامش را در سالن با خود می‌آورد. سرعت پاس‌کاری‌ها هم در بخش‌های مختلف با هماهنگی بسیاری انجام می‌شد. حضور پررنگ ویولنسل در این بخش و رنگ آمیزی صوتی ارائه شده توسط آن مشهود بود؛ در این میان تسلط تک تک نوازندگان بر کار بر زیبایی آن افزوده بود.
در بخشی از اجرای این قطعه، نوازندگان دست از کار کشیدند و یکی از اعضای گروه که ویولنش با مشکل مواجه شده بود برای لحظاتی صحنه را ترک کرد. پس از بازگشت او و تشویق تماشاگران کار در همان بخش ادامه پیدا کرد. پس از اتمام این قطعه نوبت به اجرای کاری از بتهوون برای کوارتت زهی رسید. این بخش که از سه موومان تشکیل شده بود در آغاز موومان اول رنگ و بوی موسیقی رمانتیک را به خوبی بازنمایی می‌کرد. در ادامه ویولنسل مسیری را ترسیم کرد و پس از تکرار آن جملات جدیدی ارائه شدند. این رفت و برگشت و تکرارها در سراسر قطعه وجود داشت؛ باز هم فرازو فرودهای خشن و نرم کنار هم ارائه شد. در این بخش موسیقی بار ملودیک فراوانی داشت و به همین خاطر جز مخاطبان موسیقی کلاسیک نیز می‌توانستند با آن ارتباط برقرار کنند.
پس از پایان این بخش، گروه برای استراحتی کوتاه صحنه را ترک کردند و حدودا ده دقیقه بعد دوباره روی سن حاضر شدند. پس از تشویق مخاطبان، کوارتت لایپزیک بخش بعدی اجرا که مربوط به رپرتواری از برامز بود را نواختند. این بخش از اجرای چند موومانی که طولانی‌تر از آثار اجرا شده بتهوون و موتزارت در این اجرا بود دارای بار رومانتیک فراوانی بود. از نکات جالب دیگر این کار حضور مایه‌هایی از موسیقی فولک کشورهای اتریش و آلمان بود که به خوبی توسط نوازندگان بازنمایی شود. با وجود پیچیدگی موجود در این کارها، نوازنده‌ها به قدری در اجرای برنامه ژوست می‌نواختند که مخاطب هم توانایی تفکیک این صداها را داشت و هم از این در هم تنیدگی استقبال می‌کرد. با پایان موومان آخر برامز، شب موسیقایی کوارتت زهی لایپزیک در تالار رودکی هم به پایان رسید.