زمینه فعالیت : نوازنده کمانچه و ویولونزادروز : 1318/01/16
دوران کودکی و پس از دوران دبستان تحت نظر و سرپرستی پدر و مادر برای ادامه تحصیلات دبیرستانی عازم مرکز استان یعنی شهر خرم اباد می شود و در انجاست که دیوانه وار عاشق موسیقی شده واستعداد فوق العاده وی در زمینه هنرهای موسیقی و نقاشی مشهود میشود بطوریکه در فاصله چهار سال این استعداد شکوفا شده و هفته ای یک بار در رادیوی خرم اباد بعنوان تکنواز ویلن برنامه دارد.درویش رضا طی نوازندگی ویلن ساز کمانچه را با راهنماییهای صفدر قلی نوازنده کمانچه چهار سیم در الشتر شروع میکند. دوره دوم زندگی درویش رضا به گفته خود دوران جوانیست . جوانی در زندگی اوگذر از کوههای پر از رمزو راز گرین - تارک در و داروپشم در جستجوی شکاراست.طبیعت نیز برای درویش پیامی جزء نغمه و اواز نداشت.عشق به موسیقی سبب شد که به نزد استاد حسین یاحقی برود.او شش سال متوالی در محضر استاد حسین یاحقی(دایی زنده یاد پرویز یاحقی) دانش نواختن کمانچه و ردیف به روایت استاد را اموخت . و گفتنیست که درویش عشق پایدار به استاد را در نغمه های ساز خود همچنان جای داده است چنانچه به گفته خودش حسین یاحقی تاثیر معنوی بسیاری نیز در زندگی هنری وی داشته است.
دوران سوم زندگیش به سالهای پنجاه برمیگردد سالهایی که طی گذران شاگردی اساتیدی چون: نور علی برومند - علی اصغربهاری-دکتر صفوت- هرمز فرهت - مرحوم جواد معروفی و مرحوم مسعودیه در رشته موسیقی در کنار استاد محمد رضا لطفی مرحوم عمومی و مرحوم فرهنگ فرگروه شیدا شروع به کار کردو بعد از مدتی دوستانی چون افشارنیا- پشنگ کامکار- طلوعی - صدقی اسا-منتظری به این گروه جاودانه پیوستند و با صدای استاد شجریان اثار جاودانه ای چون:سه گاه( جشن هنر طوس) و نوا(جشن هنر شیراز). همکاری درویش رضا با گروه شیدا تا سال ۵۷ شمسی ادامه داشت و در ان سال بر ان شد که به سرزمین مادری برگردد. این بار دوازده سال در شهر خرم اباد ابتدا به طور مخفیانه و بعدها اشکارا به تشکیل کلاس موسیقی و تربیت هنرجو پرداخت او در طی این مدت از تحقیق در زمینه موسیقی غافل نماندو به تمرین در زمینه نوازندگی کمانچه و ویلن وتکرار ردیف های موسیقی ایرانی از قبیل: ردیف میرزا عبدا…و صبا نیز پرداخت. واما درویش بار دیگر تصمیم برگشت به تهران میگیرد. تحصیلات کارشناسی ارشد را در رشته پژوهش هنر باتمام میرساند و در دانشگاه تهران ازسال ۶۸ به عنوان هیات علمی مشغول به تدریس ردیف میرزا عبدا… و نحوه کمانچه نوازی به سبک قدما میشود.او در طی مدت تدریس در دانشگاه به ساخت اثرات فراوان و تشکیل یک گروه منسجم پرداخت که این همکاری تا به امروز ادامه دارد. درویش برای شناساندن موسیقی اصیل سفرهای بسیاری به نقاط مختلف جهان داشته است.
دوران هنری درویش رضا به دوران جوانی و پختگی تقسیم میشود: در دوران جوانی عشق به پرویز یاحقی باعث شد که ساز او امیخته ای از احساس ویولن پرویز یا حقی و استاد حسین یاحقی باشد چابکی دست چپ در پرده گیری و کشش ممتد ارشه و ضربیهای سریع به سبک اسماعیل زاده و حسین یاحقی کاملا مشهود است در این دوران تکنیک نوازندگی بر احساس غالب بوده و ردیف نوازی هنوز از ردیف رسمی میرزا عبدا…فاصله داشته و رنگ بوی ردیف به روایت حسین یاحقی در ان مشهود است .پس ازان دوران پختگی و شکوفایی درویش رضا اغاز میشود و ان زمانیست که اشراف به ردیف میرزا عبدا… با احساس سرشار او امیخته میشود و صدای آسمانی از سازش شنیده میشود.مشخصه ساز او در این دوران نقش واضح سکوتهای پی در پی / درابهای زیبا و حرکت کند ارشه همراه با ضربیهای سنگین است . مشخصه بارز این دوران سوناریته ساز اوست که همان صدای گرفته و تاریخی کمانچه است که درونیترین احساس هنرمند را بیان میکند . پیش درامد بسیار زیبای بیات اصفهان که از ساخته های او در این دوران است بیان کننده احساس سرشار او در دوران پختگی است . در این دوران اگرچه سنگینی ردیف رسمی در نوازندگی اوبارز است ولی بداهه نوازی از نوع مکتب اصفهان به علت تاثیر پذیری او از نی استاد کسایی بسیار واضح است . در این دوران است که او در چهاردیواری خود کنج عزلت میگیرد و چند سالی را فقط به بداهه نوازی کمانچه و سرودن شعر میپردازد. صدای او گاهی صدای حزن الود کمانچه ای را همراهی میکند که حکایت درون اوست .