زمینه فعالیت : سازنده هارپ ، چنگ ایرانی و تر ابریشمیزادروز : 1352/01/20
او سازسازی را با ساختن سازهای سنتی شروع کرد و به استخدام پژوهشکدۀ هنرهای سنتی سازمان میراث فرهنگی درآمد. اما او که میخواست چنگ بسازد، متوجه شد که چنگ ایرانی فراموش شده و تنها کسی هم که پیش از او هارپ ساختهاست "ابراهیم قنبریمهر" بوده که سالها قبل برای آموزش سازسازی رهسپار فرانسه شده بود.
قنبریمهر که قرار بود رموز ساخت ویولن را یاد بگیرد، ساخت هارپ را نیز در فرانسه آموخت و وقتی به ایران بازگشت، در سال ۱۳۳۴ نخستین هارپ خود را ساخت. او در کل سه هارپ کامل ساخت. یکی را به شهبانو فرح هدیه کرد،
یکی را به هنرستان موسیقی دختران داد و دیگری در سازمان میراث فرهنگی باقی ماند. یک ساز نیمهکاره هم از او در پژوهشکدۀ هنرهای سنتی این سازمان باقی مانده که بازنشستگی استاد قنبریمهر در سالهای اولیۀ انقلاب به او اجازۀ تکمیلش را نداد. هرچند با انحلال پژوهشکدۀ هنرهای سنتی در سال جاری کسی از سرنوشت این سازها خبری ندارد. مهرداد از سال ۱۳۷۵ تحقیقات خود را روی سازهای هارپ و چنگ به صورت مجزا و همزمان شروع کرد. مدتی بعد نیز از کارگاه سازسازی پژوهشکدۀ هنرهای سنتی بیرون آمد و تحقیقات مستقلش را ادامه داد. اکنون او میتواند بهراحتی ساز هارپ را بسازد و در حال احیای چنگ باستانی ایرانی است.
سال ۱۳۸۱ او نخستین نمونۀ ناقصی از چنگ عمودی ایرانی را بازسازی کرد. "ساز من بیشتر شبیه ساز ایگری - یکی دیگر از سازهای فراموششده- بود تا چنگ، چرا که صفحه و گوشی چوبی داشت. ضمن آنکه شکل منتظم آن باعث شده بود دست راست برای رسیدن به سیمها ناراحت باشد.
باید آن را به شکل بیضی یا نیمدایره میساختم." پس از آن دو نمونه چنگ دیگر هم ساخت که به گفتۀ خودش، این نمونهها چنگهای کامل و بدون ایراد فنی هستند. در این میان افراد دیگری هم هستند که میگویند این ساز را بازسازی کردهاند. مهرداد چنگ عمودی را از روی اندازۀ نمونۀ چنگی که در موزۀ لوور موجود است و از آرامگاه یکی از فرعونهای مصر پیدا شده و نیز از روی توصیفی که عبدالقادر مراغهای و ابونصر فارابی و چندین کتاب سازشناسی و موسیقیشناسی دادهاند، بازسازی کردهاست. مهرداد کتابی فرانسوی نیز خوانده بود که چنگی که هماکنون در موزۀ لوور نگهداری میشود، چنگی است که از طرف یک پادشاه ایرانی به همراه نوازندهاش به فرعون مصر هدیه داده شدهاست و این به انگیزۀ او افزود.