نوای فارس- مهرنوش قضاوتی: بیست و پنجم شهریور ماه تالار وحدت میزبان رویدادی در جهت حمایت از بيماران مبتلا به ام اس بود. در این روز های باقی مانده تا ماه محرم، اینتر ارکستر تهران به رهبری نادر مشایخی روی صحنه رفت و رویداد شنيداری با همكاری انجمن ام اس ايران ساعت نه و سی دقیقه شنبه شب به گوش علاقه مندان موسیقی کلاسیک رسيد.
جمعیت حاضر مشغول تماشای تالار وحدت در حال و هوایی محرم بودند. برخی با نماد های مذهبی قرار داده شده، عکس می گرفتند و برخی مشغول بستن شال های نارنجی رنگ با نماد این بيمارى، به دور گردن شان بودند. کم کم نزدیک ساعت مقرر سالن از جمعیت پر شد و اعضای ارکستر یک به یک روی صحنه آمدند.
اعضای ارکستر یک دست با لباس های مشکی و شال های نارنجی رنگ در جای خود نشستند. آرشه های آماده با حرکت دست مشایخی به حرکت در آمدند و نخستین قطعه آغاز شد. Wir zetsen unz به آرامی در سالن طنین انداز گشت و سپس گروه کر نیز با ارکستر همراه شد. جو آرام حاکم بر سالن جمعیت را با موسیقی همراه کرد.
مشایخی پس از نخستين قطعه گفت: این کنسرت با اعتقادی که به زندگی دارم اتفاق می افتد. من خودم ام اس دارم و می خواهم بگویم هیچ دلیلی برای ناراحتی وجود ندارد. همه می دانند اگر به کسی کمک شود بدون این که آن ها متوجه شوند، بسیار زیباتر است. من از زندگی ام بسیار لذت می برم. خوشحالم که در ایران در کنار کسانی زندگی می کنم که بلاعوض به من کمک می کنند.
دومین قطعه Marche نام داشت. صدای دف آغاز کننده این قطعه شد، سپس ویولونیست ها نیز ساز شان را به صدا در آوردند و ترکیب این دو ساز ملودی را شکل داد. نادر مشایخی خاطره ای تعریف کرد و سپس ارکستر را به اجرار Choconne دعوت کرد.
مشایخی در میانه کنسرت اشاره کرد: از ساز های ایرانی استفاده کردیم زیرا ساز های غربی قرن هفدهم بیشتر شبیه ساز های ایرانی است. هم جواری زیبا ترین شکل همكاری فرهنگ ها است. نیازی به تغيير دادن فرهنگ در هم جواری نیست. فرهنگ ایرانی خود کامل است، ما فقط آن را هم جوار می کنیم.
پس از Pavane نوبت به اجرای Armide رسید. رفت و برگشت آرشه ویولن ها قطعه را طنین انداز کرد. خواننده نیز با ارکستر همراه شد.
بریکولاژ نوعی طرز فکر است که علت و معمول ندارد. این تفکر در ایران بسیار رایج است. مانند بافتن گبه است که نقشه ای ندارد و همين است که آن را منحصر به فرد می کند. مشایخی پس از این صحبت ها ارکستر را با دستانش برای نواختن، رهبری کرد. تمامی ساز ها به آرامی با هم همراه شدند و گروه کر نیز در شکل گیری قطعه به آن ها کمک کرد. حاضران مجذوب صحنه شده بودند. پس از پایان این قطعه تشویق ها سالن را پر کرد.
پس از تنفسی چند دقیقه ای، قسمت دوم اجرای امشب آغاز شد.
قطعه Sarbande آغازگر بخش دوم بود. Cantus کنسرت را ادامه داد. ترکیب زيبای ساز های ایرانی و غربی در این قطعه نیز دیده می شد و صدای خوشی را به گوش مخاطبان رساند.
در بخش دوم مانند قسمت نخست، مشایخی پیش از هر قطعه علت انتخاب آن و ماجرای ساخته شدن آن را توضیح داد.
قطعه Da Pacem فضای متفاوتی در سالن ایجاد نمود و Fratres آن را به خوبی ادامه داد، در این قطعه خواننده ساخته باخ را همراهی کرد. پس از اجرای دو قطعه بعدی دوباره نوبت به بریکولاژی دیگر رسید. این قطعه نیز مانند بخش نخست توانست توجه جمعیت را به خود جلب کند و تشویق های حاکی از رضایت آن ها را به عنوان حسن ختام در پی داشته باشد.
منبع : اختصاصی نوای فارس