نوای فارس - مهرنوش قضاوتی: علاقه‌مندان موسیقی کلاسیک در اولین ماه سال در حالی به تماشای کنسرت نشستند که ارکستر سمفونیک تهران با رهبری پژمان معمارزاده به عنوان رهبر مهمان روی صحنه حاضر شد.
به گزارش نوای فارس، طبق قرار همیشه ارکستر سمفونیک با مخاطبانش، درهای سالن ساعت 21 و 30 دقیقه باز شدند. صندلی‌ها به ترتیب پر شدند تا قطعاتی از گابریل فوره، کامیل سن سانس، فرانس لیست و هکتور برلیوز به اجرا در بیایند. اعضای ارکستر سازهای‌شان را بدست گرفتند و در میان تشویق حاضران رهبر ایرانی-فرانسوی، پژمان معمارزاده، وارد شد. او پس از خوش آمد و ضمن ابراز خوشحالی از حضورش در کنار ارکستر سمفونیک تهران، توضیحی کوتاه در خصوص قطعه‌های اجرایی داد.
آرشه‌ها هماهنگ با هم حرکت کردند و ملودی آرامی از گابریل فوره طنین‌انداز شد. روند آرام این قطعه مخاطبان را با خودش به خوبی تا میانه همراه کرد و در ادامه سازهای بادی نیز در قسمت‌هایی کنار دیگر سازها طنین‌انداز شدند. قطعه اِلژی به عنوان رکوئیمی که برای ویولنسل و ارکستر نوشته شده، همان طور که آغاز شده بود پایان گرفت.
معمارزاده پیش از این که به سراغ قطعه بعدی برود، شعری از یک شاعر فرانسوی خواند و این بار قطعه‌ای شاد از گابریل فوره به اجرا در آمد.
ویولن‌نوازان یک به یک بهم پیوستند و قطعه پس از یک رویا برای ویولنسل و ارکستر را شکل دادند. پس از اتمام این قطعه، معمارزاده در میان تشویق همزمان نوازندگان ارکستر و جمعیت خارج شد و نوازندگانی به قسمت سازهای بادی اضافه شدند.
این رهبر که در دو قطعه نخست به عنوان سولیست ارکستر را همراهی می‌کرد. پس از ورود مجددش مقابل ارکستر ایستاد، ارکستر هم بی درنگ با حرکت دست او نواخت.
قطعه سوم انتخابی از میان آثار کامیل سن سانس بود. ترکیب خوبی از تمامی سازها در سمفونی شماره دو شنیده شد و این قطعه توانست فراز و فرودهای خود را به خوبى تجربه کند.
پس از سه قطعه اجرایی در قسمت نخست، برنامه تنفسی کوتاه داشت و بعد از چند دقیقه وارد قسمت دوم خود شد.
پرلود نام قطعه ادامه دهنده این اجرای وام گرفته از موسیقی فرانسه بود. دستان معمار زاده آرشه ویولن‌ها را هدایت کرد تا اثر فرانتس لیست گوش مخاطبان را بنوازد. این قطعه نیز مسیری آرام را طی کرد و در میانه کمی به اوج رفت و نوازندگان سازهای بادی نیز با ظرافت آن قسمت را همراهی کردند.
هکتور برلیوز آهنگسازی بود که قطعه انتهایی از آثار او برگزیده شده بود.
نواها در هم آمیخته و آغازگر قطعه پایانی شد. هر یک از سازها در طول ملودی به نوبت، به ساز دیگری اجازه شنیده شدن می‌دادند و سپس دوباره یک صدا می شدند.
رقص مجارستانی به عنوان حسن ختام، با ریتم شادتری به گوش مخاطبان رسید. هماهنگی اعضای ارکستر به شکل‌دهی زیباتر قطعات کمک کرد و باعث شد لبخند رضایت را در پایان بر لب حاضران بنشاند.
در ادامه می‌توانید عکس‌های شیرین رسام از این کنسرت را ببینید.
برای دیدن سایز اصلی روی عکس ها کلیک کنید