نوای فارس - سجاد مالمیر: سیروان خسروی قرار بود همین روزها روی صحنه برود. 12 سانس کنسرت داشت و میتوانست برای 6 شب حدود 20 هزار نفر را سرگرم برنامه هنریاش کند ولی یک تصمیم آنی باعث شد این اتفاق نیفتد. از طرفی، همایون شجریان که سال گذشته با کنسرت-تئاتر "سی" رکورد زد و بیش از 100 هزار نفر را به کاخ سعدآباد کشاند هم تصمیم گرفت اجرای امسال "سی" را به خاطر مشکلات معیشتی به آیندهای نامعلوم موکول کند تا هزاران نفر دیگر هم از تماشای یک برنامه هنری محروم شوند.
شاید کسانی که دغدغه دارند و در میان هنرمندان به دنبال کسانی میگردند که صدای آنان باشد، در برخورد اول از تصمیم این دو موزیسین خوب و همراه شدن آنان با مردم، خوشحال شده باشند ولی واقعیت است که تصمیم مردمیِ همایون و سیروان، مردمی عمل نمیکند و اتفاقاً تأثیراتش ضد مردمی است چون برگزار نشدن کنسرت، فقط مردم و شهر را خالی از شور و سرزندگی میکند و هیچ اتفاق مثبتی را رقم نمیزند. حال بماند که این تصمیم به کام عدهای مینشیند که موسیقی و هنر را دوست ندارند و مدتهاست منتظرند که دیگر هیچ کنسرتی نباشد. در واقع لغو کنسرت، بیش از آنکه مردم هنر دوست را خوشحال کند، کسانی را خوشحال میکند که دغدغهشان نبودِ هنر است و مطمئناً نه همایون و نه سیروان این را نمیخواهند.
در میان خوانندههای ما کمتر خوانندهای پیدا میشود که دغدغههای اجتماعی داشته باشد ولی به نظر میرسد همایون، سیروان و چند نفر دیگر از این جنس هستند. همایون شجریان فرزند استاد شجریان است که چهره مردمیاش همگام و همراه با چهره هنریاش دوستداشتنی است و مطمئناً در محضر پدر آموخته که نسبت به اجتماع بیتفاوت نباشد و سیروان خسروی هم اخیراً نشان داده که آدم دغدغهمندی است. گرچه شائباتی در مورد دلیل لغو کنسرت این دو هنرمند وجود دارد ولی به نظر میآید تصمیم آنان برای همراهی با مردم بوده است. با این حال شاید بهتر باشد برای همراه شدن با مردم، هر تصمیم دیگری گرفت جز لغو کنسرت.
به تازگی همایون شجریان تصمیم قابل تأملی گرفته که به مراتب بهتر از تصمیم قبلیاش است. همایون گفته مایل است یک کنسرت خیابانی گسترده برگزار کند که شاید دلمان در کنار یکدیگر آرام گیرد. البته اجرایی شدن تصمیم همایون سخت به نظر میآید ولی همینکه این هنرمند احساس کرده به جای ترک صحنه، باید به صحنه برگردد، خبر خوشایندی است.
امیدواریم مسئولان شهری همایون را همراهی کنند تا به خیابان بیاید و یک اتفاق تاریخی رقم بزند. حتم داریم که هزاران نفر به تماشای این کنسرت مینشینند و حال همه خوب میشود. این بهترین تصمیم یک هنرمند برای همدل کردن جامعه امروز ایران است. نمیدانم همایون چقدر روی تصمیمش جدی است و اصلاً تا به حال اقدامی در زمینه برگزاری کنسرت خیابانی انجام داده یا نه، اما امیدوارم این کار را انجام بدهد. امیدوارم به خیابان بیاید. سیروان و خوانندههای دیگر هم بیایند و هیچکدام صحنه را ترک نکند. اصلاً وظیفه هنرمند است که جلو بیاید، نه آنکه عقب بکشد.
در هفته جاری خبری مبنی بر ممنوعیت ورود ساز به پارکهای تهران اعلام شد که مثل پتک توی سر آدم میکوبد. مردم از بیروح بودن شهر گلایه دارند و میخواهند شهرشان را زندهتر از همیشه ببینند. در این شرایط نه ممنوعیت ورود ساز به پارکها اتفاق خوبی است و نه لغو خودخواسته کنسرتها. هر قدمی که در جهت گرفتن موسیقی و هنر از مردم گرفته شود، به ضرر آنهاست، حتی اگر قیمت بلیت یک کنسرت 100 تا 200 هزار تومان باشد. بنابراین برای همراه شدن با مردم در شرایط بد اقتصادی، باید روی صحنه ماند و به آنها خدمت کرد، حال آنکه میشود قیمت بلیت کنسرتها را کاهش داد تا مردم راحتتر به تماشای هنر بنشینند و لذت ببرند.