نوای فارس- مهرنوش قضاوتی: بین روشن فکری و ابراز مخالفت، خیرخواهی و راه حل یابی و یا الگو برداری و تقلید تا چه میزان تفاوت قائل هستید؟ همیشه بین متفاوت ترین مسائل مرز باریکی وجود دارد که آن ها را به یکدیگر نزدیک نشان می دهد. این نزدیکی تا حدی است که گاهی پدیده ها را یکسان یا جابجا تلقی می کنیم. این امر اگر چه آنقدر حائز اهميت است که نمی توان در هیچ جایی از آن چشم پوشی کرد، اما زمانی از جانب فردی که در جامعه صاحب جایگاهی است اشتباه گرفته می شود، باید گفت غیر قابل اغماض است.
مبتلا شدن به این درد از جانب هنرمندان که خود را مبلغان ادب و فرهنگ می دانند و تا حد زیادی بر جامعه عوام تاثير گذارند، ضربه مهیبی به افرادی از پیکره جامعه می زند که فارغ از هرگونه اندیشه و تفکر منتظر آن هستند که نظری مطرح شود و آن ها دنباله روی کنند. گاهی افراد آنقدر از فکر کردن دست شسته و چارچوب های شان بی مرز است که گمان می برند هر آنچه فردی که در یک حوزه خبره است بگوید، درست است. اگر بنا را بر آن بگذاریم که افراد با توجه به استعداد و وسع سواد شان شایسته داشتن آن جایگاه در حوزه خود هستند.
اتفاقات روزمره ای که شاهد آن ها هستیم کم نیستند و افرادی که منتظر ابراز نظر نشسته اند هر روز موضوعی پیدا می کنند تا در صفحه شخصی شان بنویسند. حال یا با جریان همراه می شوند و با بیدار کردن احساس همدردی توجه ها را جلب می کنند یا رویه هوشمندانه تری را انتخاب می کنند و برخلاف جریان آب شروع به شنا کردن می کنند. مخاطبانی که منتظر هر جمله ای با رنگ روشن فکری در قالب هایی از مخالفت هستند، بی درنگ آن تفکر را باز نشر می کنند. کار مخاطبانی که پس از شکل گیری این جریانات با آن مواجه می شوند ساده تر است و تنها با یک پرسش مواجه اند: دوست دارید موافق باشید یا مخالف؟
این سیر ادامه دارد و فرصت پی بردن به حقیقت مطلب را می گیرد. همه ما می دانیم هیچ چیز مطلق نیست و هر موضوعی دربرگیرنده جنبه های مثبت و منفی است و تنها مقدار حسن و عیب اش متفاوت است؛ پس چرا وقتی با چیزی مواجه می شويم اين را فراموش می کنیم؟ در موقعيت هایی که اعضای یک جامعه باید اندیشه کنند تا بتوانند مدیریت درستی بر آنچه برای شان رخ می دهد داشته باشند منتظر می مانند تا ببینند فلان خواننده، فلان بازیگر، فلان مجری، فلان ترانه سرا، ... چه موضعی اتخاذ می کند و چه راهی پیشنهاد دارد. جریان های فکری ایجاد شده هر چند ناخواسته باشند، اذهان عمومی را از اصل دور می کند.
از جامعه ای که اجازه فکر کردن به حقیقت موضوعات و پالایش از پایه هر چیز گرفته شده است، چندان بعید نیست که سیل های مخالفت های بی جا و موافقت های غلط همه را غرق کند و افرادی که وسع سواد شان حتی در عرصه فعالیت خود، بالا نیست شناسایی نشوند و بالعکس مقام و ارزش دریافت کنند.
بی تردید عصر امروز، عصر اتخاذ موضع است، اما این انتخاب باید هوشمندانه با فکری دور از تقلید و با قدرت پردازش باشد. وقتی زمانی برسد که افراد با تفکر، دلیل و به دور از تعصبات نهادینه شده گذشته جبهه شان را انتخاب کنند، هر کس می تواند عقیده خود را نه برای جهت دادن به جریان های عامیانه جامعه، بلکه برای ایجاد عرصه تبادل افکار بیان کند.
ابراز نظر هیچ گاه بد نبوده و نيست و هر کس باید بتواند درباره هر آنچه که واقعا در آن صاحب نظر است ایده اش را بیان کند. ولی نباید این رویکرد باعث شود اجازه دهیم هر کس در هر جایگاهی با سوار شدن بر جريان فکر کند می تواند درباره هر چیزی نظری بدهد که بقیه باید از آن دنباله روی کنند. گوش باشيم اما نگذاریم فکر کردن را از ما بدزدند.
منبع : اختصاصی نوای فارس