نوای فارس-مرتضی رضایی: بغضی در گلو فشرده؛ کنترل آن تا چند آهنگ ابتدایی کنسرت، یزدانی بعضی از آهنگ ها را برای دل خودش می خواند. اما تا به حال پیش نیامده که برای خودش گریه کند. دیشب هم یکی دیگر از آن شب ها بود. یزدانی در اجرای بعضی از قطعه ها چنان حس می گرفت که انگار حرف های خودش را دارد دیکته می کند.انگار غم،غم خودش است و انگار که خودش عاشق است.
به قطعه «اگر عاشقت نبودم» که رسید بغضش هم ترکید. قطعه ای در وصف شهیدان! قطعه ای که رضایزدانی هر بار آن را اجرا کرده است نتوانسته جلوی اشکهایش را بگیرد.
جعبه جعبه استخونو غم پرچمای بی باد
کودکی نسل ما رو به قرنطینه فرستاد
بچه های خاک و بارون، یادته ریختن تو میدون
مادراشون پشت شیشه، پدراشون ته دالون
پس چرا با تو غریبست، نسل بی خاطره ی من
یادمون نیست که چه جوری، واسه همدیگه می مُردن
پاش بیفته باز دوباره، روی مغربت می بارم
باز توی منطقه ی مین ، دست و پامو جا می ذارم
بانورپردازی بسیارعالی وچشمگیر سالن ،فضا آنقدر احساسی شده بود که عادل غلامی،علیرضا نادی،کامران تفتی،سحر ذکریا و...که مهمانان ویژه یزدانی بودند به احترامش ایستادند و دقایقی برایش کف زدند. یزدانی شب گذشته کنسرت متفاوت دیگری را اجرا کرد.کنسرتی که در آن از ایران خواند،از غرور و عزت و البته مثل همیشه از خلیج فارس!
قطعه ای که همه چند هزار نفری که در سالن میلاد نمایشگاه حضور داشتند را وادار به ایستادن کرد.همه ایستادند و به احترام این قطعه،به احترام ایران و به احترام خلیجی که همیشه فارس است،دست روی قلب هایشان گذاشتند و بعضی ها حتی مثل خود یزدانی اشک ریختند.
منبع : اختصاصی نوای فارس
برای دیدن سایز اصلی روی عکس ها کلیک کنید