نوای فارس – پریا حیرتی: غلام علمشاهی جز قدیمی ترین تهیه کنندگان موسیقی ایران است که هم چنان در این عرصه فعالیت می کند. خودش می گوید عاشق لاله زار است و هنوز هم در همان مکان فعالیت می کند. وقتی وارد فروشگاه «ایران صوت» می شویم، انگار وارد سرزمین عجایب شده ایم. نوار های کاست از سال هایی که هنوز متولد نشده ایم تا آلبوم های امروزی که شکلش تغییر کرده است. عکس هایی از آدم هایی می بینیم که یا در این جهان نیستند و یا از ایران رفته اند که تمام این ها نشانه قدمت موسسه فرهنگی – هنری «آوای نکیسا» است. شرکت های پخش آلبوم های موسیقی این روز ها حرف اول را در بازار موسیقی می زنند و ایشان جز اولین های شرکت پخش است. تمام این ها دلایلی بود که با وی گفت و گو کنیم.
- از چه سالی وارد بازار موسیقی شدید؟
من از سال 1356 موسیقی را از خیابان لاله زار شروع کردم آن زمان فقط کار پخش انجام می دادم. سال 1363، شرکت «آوای نکیسا» را به ثبت رساندم. آن زمان ایران در جنگ با عراق بود و بیشتر موسیقی تولیدی در نوحه و سرود های انقلابی خلاصه می شد. در سال 1376 دولت آقای «خاتمی» شروع به کار کرد و موسیقی هم جدی تر گرفته شد. شرکت ما هم دوبار فعال شد. «یه لقمه نون» با صدای «داوود ناقور» اولین آلبومی بود که از شرکت ما منتشر شد. بعد هم بسیاری از خوانندگان به ما اعتماد کردند و اولین آلبومشان از طرف ما منتشر شد که در حال حاضر هم جز بهترین های موسیقی هستند. با آقای ترابی مدیر شرکت «پیام کاست» نیز همکاری های خوبی داشتیم. در تمام ژانر های موسیقی شرکت ما فعالیت داشته است.
- با چه خوانندگانی تا به امروز همکاری داشتید؟
تعداد خوانندگان که بسیار است. زنده یاد ناصر عبدالهی، بابک جهانبخش، مسعود خادم، محسن یگانه، بنیامین بهادری، رامین بی باک، بهنام علمشاهی، میلاد کیانی، سعید آسایش، ماهان بهرام خان، امین رستمی ، بیژن بیژنی، محمد اصفهانی، شهرام زندی، مهرداد نصرتی، سامان آرسته، محمد خاکپور، داوود ناقور، شادمهر عقیلی، رحیم شهریاری، فرزاد فرومند، احمد یاسر، فرهاد جواهر کلام، امین الله رشیدی، گروه گپ، آریا جهان میرزایی، حمید رهنورد، مسعود فلاح، محمدرضا لطفی، مرحوم مازیار، محمدرضا عیوضی، اسحاق احمدی، شهرام معصومیان، شهرام فرشید و ...
- این اسامی که نام بردید، از نام های درخشان موسیقی است. خواننده دیگری هم هست که دوست داشتید با وی همکاری داشته باشید اما اتفاق رخ نداده باشد؟
بله. این نام ها بسیار از بزرگان موسیقی هستند. من دلم می خواست با علیرضا عصار، حامی، مانی رهنما هم کار کنم اما اتفاق نیوفتاد. به نظر من این دوستان کار ماندگار انجام می دهند.
- شما زمانی فعالیت موسیقی را آغاز کردید که حلال و حرام آن مشخص نبود و در ضمن آینده آن نیز قابل پیش بینی نبود. چرا چنین شغلی را انتخاب کردید؟
در حال حاضر هم موسیقی بلاتکلیف و رسمی نشده است. صدا و سیما تولیدات بخش خصوصی را بدون اجازه پخش می کند اما هنوز ساز نشان داده نمی شود. من علاقه مند موسیقی بودم. شاید هر کار دیگری را انتخاب می کردم، اوضاع بهتر بود. موسیقی در سبد خانواده ها و جوانان است. 2-3 سال است من کم کار شدم اما من با خوانندگان ناشناخته کار کردم و به نوعی این افراد با من شروع به کار کردند. خوشحالم از این همکاری ها و همچنان دوست دارم خوانندگان ناشناخته را پیدا کنم و آن ها را به بازار موسیقی معرفی کنم. محسن یگانه با آلبوم «نفس های بی هدف»، ماهان بهرام خان، رامین بی باک، سعید آسایش از جمله خوانندگانی که امروز جز بهترین ها هستند و من کار های مجوز گرفتنشان را انجام دادم که بتوانند در بازار مجاز کار کنند. امروز دیگر خواننده زیر زمینی با معنای 10 سال قبل وجود ندارد. موسیقی ما افت و خیز بسیار دارد. خواننده تاثیر گذار کم داریم. من هنوز هم دنبال پیدا کردن صدا های خاص هستم
- شما جز قدیمی ترین های موسیقی هستید و اشاره کردید که در تمام سبک های موسیقی فعالیت داشتید. علاقه مندی خودتان به کدام سبک است؟
من موسیقی پاپ را دوست دارم. طرفدار بیشتری دارد، آثار بیشتری هم تولید می شود.
- شما سابقه برگزاری کنسرت هم داشتید؟
بله. برای محمد اصفهانی، امیر کریمی، بهنام علمشاهی، رحیم شهریاری، پیام صالحی و ... کنسرت برگزار کردم. باز هم به برگزاری کنسرت فکر می کنم. چون برای مردم خاطره ساز است. اما امروز هزینه ها بسیار بالا است و خوانندگان درجه یک کنسرت هایشان را پیش فروش می کنند و باید بودجه زیادی داشته باشیم تا بتوانیم با این افراد همکاری کنیم. پر شدن سالن بسیار سخت است. امیدوارم شرایط عوض شود. خوانندگان هم حق دارند که کنسرت هایشان را پیش فروش کنند تا زندگی شان بگذرد. کنسرت های امروز رقابت ناسالم دارد و من تایید نمی کنم. دوست دارم برای خواننده ای که خودم پیدا می کنم، کنسرت برگزار کنم.
- شما در اسامی که نام بردید به گروه «آریان» اشاره کردید. این گروه جز اولین گروه موسیقی بود که نتایج خوبی داشت. نقش شما در این گروه چه بود؟
من آلبوم این گروه را پخش کردم. در اولین کنسرت های خارج از کشور آن ها همراه بودم. آریان چون اولین گروهی بود که خانوم ها هم به عنوان هم خوان و نوازنده حضور داشتند، برای همین توانست به سرعت به موفقیت برسد. کار جدید ارایه دادند و چون سواد موسیقی داشتند، موسیقی خوب به گوش مردم رساندند. جز کار های پر فروش ما هم بودند. خوشحالم که کنار آن ها بودم.
- «شادمهر عقیلی» هم جز افرادی است که با شما همکاری های خوبی داشت. درباره همکاری تان با ایشان هم توضیح می دهید؟
شادمهر عقیلی جز استثناهای موسیقی ایران بوده و هست. موسیقی که کار می کند 10 سال جلو تر از موسیقی امروز ایران است. شادمهر علاوه بر این که نوازنده چیره دستی است، شعر را به خوبی می شناسد. ملودی ساز خوبی است و رنگ صدای خوبی دارد. خودش بارها می گفت در مقابل اساتید آواز ایران، صدای خوبی ندارد. برگ برنده شادمهر ملودی خوب و احساسی بود که به شنونده القا می کرد. من معتقدم جز نوابغ موسیقی است.
- «بنیامین بهادری» هم جز افرادی بود که شما به موسیقی معرفی کردید، چگونه با وی آشنا شدید؟
با بنیامین سال 84 آشنا شدم. آن زمان بیشتر آهنگسازی را دوست داشت و به واسطه ملودی هایی که به بهنام علمشاهی داد، با وی آشنا شدم. احساس خوبی داشت. تیم خوبی هم با فرید احمدی و مرحوم نیما وارسته داشت. من چند قطعه از آن ها شنیدم. قطعات مذهبی هم داشت و علاقه مند این سبک موسیقی بود. ثمره این آشنایی انتشار آلبوم «بنیامین 85» بود.
- به تازگی تهیه کننده های موسیقی صنفی را تاسیس کردند، نظر شما درباره این صنف چیست؟
من از ابتدا با نام صنف مشکل داشتم. ما کار موسیقی می کنیم و باید اسم این صنف ناشران موسیقی و آثار شنیداری باشد. شان موسیقی باید حفظ شود. به نظر من باید با نام «مجمع صنفی موسیقی و آثار شنیداری» به ثبت برسد. اتفاق خوبی است که موسیقی به رسمیت شناخته شده است و امیدوارم ثبت نهایی شود. فکر می کنم بازتاب خوبی دارد و از این بلاتکلیفی و مظلومی رها می شود.
- به نظر شما بزرگترین معضل موسیقی امروز چه چیزی است؟
ابتدا این که موسیقی حمایت کننده ندارد. مسئولان می دانند طرفدار موسیقی بسیار است اما حمایت نمی کنند. موسیقی امروز به راحتی دزدیده و جعل می شود. تمام قطعاتی که در صدا و سیما پخش می شود برای بخش خصوصی است و بدون توجه به قانون کپی رایت و حق مولف پخش می کنند. به راحتی برای کار های ما نظر سنجی می گذارند، پول مسیج هایی که رد و بدل می شود به مخابرات و آن برنامه می رسد و صاحب اثر هیچ هزینه ای دریافت نمی کند. سایت های موسیقی به راحتی برای دانلود قطعات ما را می گذارند. به این دلایل شرکت های موسیقی کم کم متضرر و ورشکسته شدند و هیچ کس رسیدگی نکرد. اشتیاقی برای تولید آلبوم جدید وجود ندارد و همه رو به انتشار تک قطعات آوردند. نه بستر مناسب و نه حمایت کننده وجود دارد. فروش فیزیکی کم کم از بین می رود و باید از طریق فروش اینترنتی باید سر پا ماند. خوانندگان هم به خاطر اجرای کنسرت آلبوم یا قطعه منتشر می کنند. برگزاری کنسرت هم که سختی های خود را دارد و باید از هفت خان رستم برای اجرای یک کنسرت گذر کرد. مردم ایران سخت گیر و سخت پسند هستند. زود ارتباط برقرا می کنند و زود هم زده می شوند. وقتی ما هنوز شبکه موسیقی نداریم و ساز نشان داده نمی شود، موسیقی وضعیت خوبی ندارد. سالن استاندارد هم برای موسیقی نداریم. دولت برای ساخت فیلم وام می دهد اما برای ساخت موسیقی وام نمی دهد. اگر وام داده بشود، قیمت بلیط ها هم کاهش پیدا می کند.
- برای رعایت قانون کپی رایت چه راه کاری دارید؟
این قانون در دی ماه سال1348 مصوب شده است. اما قوه برخورد وجود ندارد. چون دادگاه موسیقی نداریم. اگر رسیدگی شود به طور حتم اتفاق خوبی می افتد. دولت باید به این موضوع رسیدگی کند. وقتی برای سرقت هنری جریمه گذاشته شود، دیگر این اتفاق نمی افتد.
- حرف آخر
در آشفته بازار موسیقی فقط امیدوار به حمایت هستیم. نزدیک به 400 شرکت موسیقی ثبت شده است که 30 تا از آن ها شاید فعالیت می کنند. پخش موسیقی به سوپرمارکت رسیده است که این توهین به موسیقی است. امیدواریم فروشگاه هایی برای ارائه موسیقی تاسیس شود. به امید روزی که حال موسیقی خوب شود...
منبع : اختصاصی نوای فارس
برای دیدن سایز اصلی روی عکس ها کلیک کنید